در تاریخ ۲۵ تیر ماه ۱۳۹۰، احسان شاه‌قاسمی با جوان دیگری بنه ام علی خلیلی درگیر میشود و او را از ناحیه گردن مضروب می‌کند.
در زمان حادثه علی خلیلی که در آن زمان از اعضای بسیج بود به قصد «امر به معروف و نهی از منکر» از «احسان شاه‌قاسمی و دوستانش می‌خواهد که صدای ضبط اتومبیل را کم کنند. این موضوع با مخالفت سرنشینان خودرو مواجه شده و در نهایت منجر به درگیری و مضروب شدن علی خلیلی از سوی شاه‌قاسمی میشود.
برخی رسانه‌های داخل ایران مدعی شدند احسان و دوستانش به دلیل آن‌چه که «مزاحمت برای نوامیس مردم» گفته میشود با بسیجی مضروب درگیر شده‌اند. این اتهام در نهایت پس از تحقیقات نهاد قضایی مردود و ضارب از این اتهام تبرئه شد.
احسان شاه قاسمی اسفند ماه ۱۳۹۰ به اتهام ضرب و جرح با سلاح سرد به سه سال زندان، ۳۵ میلیون دیه و شلاق محکوم شد. او پس از تحمل محکومیت، شلاق و پرداخت دیه با اخذ رضایت محضری از علی خلیلی و پدر او آزاد شد.
اما این پایان ماجرا نبود و علی خلیلی نزدیک به سه سال بعد از این حادثه در تاریخ سوم فروردین ماه سال ۱۳۹۳ به علت عفونت ریوی درگذشت. پس از این رویداد احسان بار دیگر بازداشت میشود. پزشکی قانونی مرگ علی خلیلی را بی‌ارتباط با ضربه چاقویی که ۳۲ ماه قبل به وی اصابت کرده ندانست. این‌بار برای احسان کیفر خواستی مبنی بر قتل عمد صادر و او در نهایت مهرماه سال جاری به اعدام محکوم شد. این حکم نیز در دیوان عالی کشور تأیید شد.
یکی از نزدیکان خانواده احسان شاه‌قاسمی به سازمان حقوق بشر ایران گفته است: «خانواده احسان از سه تن از مراجع تقلید نیز فتوایی اخذ کرده‌اند که حتی در شریعت اسلام نیز اعدام در چنین شرایطی صحیح نیست. این مراجع در پاسخ‌های خود گفته‌اند به دلیل گذشت زمان و اخذ دیه از سوی مرحوم علی خلیلی و دادن رضایت محضری از سوی ایشان و پدرشان اعدام جایز نیست.»
بنا بر خبرهای موجود علی خلیلی قبل از فوت به میزان قابل توجهی سلامت خود را بازیافته بود. او توانسته بود با پای پیاده تا کربلا سفر کند.
در همین حال برخی گزارش‌ها حکایت از این دارد که پزشکی قانونی و دادگاه تحت فشارهای احساسی و جو رسانه‌ای که رسانه‌های تندرو و بسیجیان به آن دامن زده‌اند قرار داشته‌اند. در نتیجه این فشارها حکم اعدام برای احسان شاه‌قاسمی صادر شده است.
در زمان حادثه علی خلیلی که در آن زمان از اعضای بسیج بود به قصد «امر به معروف و نهی از منکر» از «احسان شاه‌قاسمی و دوستانش می‌خواهد که صدای ضبط اتومبیل را کم کنند. این موضوع با مخالفت سرنشینان خودرو مواجه شده و در نهایت منجر به درگیری و مضروب شدن علی خلیلی از سوی شاه‌قاسمی میشود.
برخی رسانه‌های داخل ایران مدعی شدند احسان و دوستانش به دلیل آن‌چه که «مزاحمت برای نوامیس مردم» گفته میشود با بسیجی مضروب درگیر شده‌اند. این اتهام در نهایت پس از تحقیقات نهاد قضایی مردود و ضارب از این اتهام تبرئه شد.
احسان شاه قاسمی اسفند ماه ۱۳۹۰ به اتهام ضرب و جرح با سلاح سرد به سه سال زندان، ۳۵ میلیون دیه و شلاق محکوم شد. او پس از تحمل محکومیت، شلاق و پرداخت دیه با اخذ رضایت محضری از علی خلیلی و پدر او آزاد شد.
یکی از نزدیکان خانواده احسان شاه‌قاسمی به سازمان حقوق بشر ایران گفته است: «خانواده احسان از سه تن از مراجع تقلید نیز فتوایی اخذ کرده‌اند که حتی در شریعت اسلام نیز اعدام در چنین شرایطی صحیح نیست. این مراجع در پاسخ‌های خود گفته‌اند به دلیل گذشت زمان و اخذ دیه از سوی مرحوم علی خلیلی و دادن رضایت محضری از سوی ایشان و پدرشان اعدام جایز نیست.»
بنا بر خبرهای موجود علی خلیلی قبل از فوت به میزان قابل توجهی سلامت خود را بازیافته بود. او توانسته بود با پای پیاده تا کربلا سفر کند.
در همین حال برخی گزارش‌ها حکایت از این دارد که پزشکی قانونی و دادگاه تحت فشارهای احساسی و جو رسانه‌ای که رسانه‌های تندرو و بسیجیان به آن دامن زده‌اند قرار داشته‌اند. در نتیجه این فشارها حکم اعدام برای احسان شاه‌قاسمی صادر شده است.
